"Wat een geweldige naam! In het sprookjesveld is alles mogelijk, maar je moet er wel veel illusies voor doorprikken", zei mijn talentenspel opleider tegen me toen ze mijn bedrijfsnaam hoorde. Haar woorden hebben meer betekenis dan ooit, want ik ben een berg illusies aan het doorprikken, gerelateerd aan trauma. Ik voel me helder en sterk. Hoe dieper je bereid bent te duiken, hoe meer parels je vindt. Daarom in deze blog een lesje 'diepzielduiken'. Voordat je 'dag' kunt zeggen tegen iets, moet je er 'gedag' tegen hebben gezegd, of het nu gaat om een persoon, gedachte, gevoel of handeling. Herkennen en erkennen gaan vooraf aan loslaten en veranderen. Dat geldt ook voor illusies, en daar zijn er veel van. Veel illusies zijn opgebouwd uit de woorden 'Als.. dan'. Vele zijn eeuwenlang gevoed door verhalen die beginnen met 'Er was eens'. Als getraumatiseerde vrouw is het logisch dat ik al van kindsafaan in sprookjes geloof. Vooral de belofte gered te worden door een sterke prins, had een enorme aantrekkingskracht op mij. Onbewust geloofde ik, 'dat ik het leven niet aankon'. In mijn (t)overgang kwam vooral die overtuiging, vanuit diepe, onbewuste trauma-afweer-gronden, weer naar de oppervlakte als een stuk oud drijfhout.
Boeken waar je van groeit Ik ben me aan het verdiepen in de aard en werking van trauma. Dat doe ik in eerste instantie via boeken, omdat ik verzot ben op literatuur waar je van groeit. Wat ik lees is fascinerend, en zeer verhelderend. Het geeft me het kader - en daarmee de houvast - waar ik naar op zoek was. Mijn sterke intuïtie en mystieke talent worden momenteel bevestigd door de visie en ervaring van diverse professionals. Zo stuitte ik op het boek 'Coachen waar het pijn doet' van 'naamgenoot' Ien van der Pol. Haar boek draagt ze op aan 'alle overlevers, in diep respect voor hun zoektocht, hun worsteling én levenskracht om zin en betekenis op te delven in zichzelf'. Door die woorden voel ik me direct (h)erkend, en dat is belangrijk want die (h)erkenning heb ik als kind gemist en dat doet soms nog steeds pijn. In haar boek geeft ze een eigen definitie van (psycho)trauma. Trauma heeft hierbij betrekking op een bepaalde gebeurtenis én het onstaan van de pijnlijke psychische wond als gevolg daarvan. Er gebeurt iets met je wat onverdraaglijk, overweldigend en levensbedreigend is, doodsangst en machteloosheid oproept en waardoor je psyche zich splitst om te overleven. De splitsing van je psyche is een GEZONDE reactie! Dit wordt beaamd door dr. Gabor Maté in zijn prachtige documentairefilm 'The Wisdom of Trauma'. Alleen al die zienswijze bracht mij heling, want meestal wordt trauma geframed en neergezet als een 'ziekte'. Dat je psyche - of je 'zelf'- zich splitst in 3 delen is in essentie juist geniaal, anders zou je de gebeurtenis niet kúnnen overleven. Deze 3 delen van het zelf zijn: 1. Het traumazelf 2. Het overlevingszelf 3. Het gezonde zelf Heling betekent dat je steeds meer gaat leven vanuit je gezonde zelf. Daartoe moet het overlevingszelf, dat veel voordelen heeft en je meestal ver brengt, naar de achtergrond verschuiven. Dit is nodig om bij je traumazelf te kunnen komen en de oude pijn te ervaren. Let wel: op een niet-geïdentificeerde manier, immers: de pijn ís niet meer, het is een pijn uit het verleden.
Diepzielduiken Het boek 'Illusies, over bevrijding uit de doolhof van destructieve emoties' van Ingeborg Bosch is nog zo'n 'heldermakert'. Bosch is PRI-therapeut, waarbij PRI staat voor Past Reality Integration. Regressie is een onderdeel van de therapie, net als het voelen van oude pijn. Maar het concept 'afweer', dat onderdeel is van de PRI methode, vind ik het meest verhelderend en leerzaam. Wat Bosch 'trauma afweer noemt' is enigszins te vergelijken met het overlevingszelf dat van der Pol beschrijft. Het is gedrag dat je helpt om te blijven staan, om door te kunnen óndanks de oude pijn. Juist aan het overleven en de afweer kleven de grootste illusies! Daar kom ik zo op terug, eerst meer over de afweer, deze is binnen PRI opgebouwd uit 5 soorten afweer, verdeeld over drie lagen: 0. Angst en pijn, de basale fysiologische reactie die de afweer activeert 1. De primaire afweer, de eerste cognitieve respons 2. De secundaire (cognitieve) afweer, bestaande uit valse hoop en valse macht 3. De derde laag afweer, bestaande uit ontkenning van behoefte
Neem nu de primaire afweer, die de basis illusie triggert om de waarheid over onze ervaring en omgeving niet onder ogen te hoeven zien. Dat is immers het doel van afweer, maar het is een illusie om te denken dat je 'dat niet aan zou kunnen', of 'als je die waarheid zou erkennen, dat je erachter zou komen dat je niet deugt of er zelf schuld aan hebt'. Daaruit bestaat de primaire afweer.
Primaire afweer is opgebouwd als een soort formule 'IK + NEGATIEVE FORMULERING', onder te verdelen in 3 categorieën:
1) Ik deug niet
2) Ik ben schuldig
3) Ik kan het niet aan
"Mensen die slachtoffer zijn geworden van traumatisering in de kindertijd, zijn niet alleen slachtoffer. Ze zijn vooral de held in hun eigen leven, de redders van zichzelf. Zij zijn de ridders die op hun eigen witte paard hun draken in de ogen durven kijken, en die vechten voor het behoud van al hun delen, inclusief de pijnlijke. Daar kun je alleen maar diep respect voor hebben." Uit: Coachen waar het pijn doet"
Slecht en goed nieuws De meeste traumapijn wordt veroorzaakt door het in stand houden van illusies vanuit de afweer. De eerste: de pijn die je voelt is gekoppeld aan het nu. Dat is niet waar! Het is pijn uit het verleden, gekoppeld aan een behoefte die NOOIT meer vervuld kan worden. Die realiteit moet geaccepteerd worden, de pijn daarvan gevoeld worden. Anders kún je niet helen. Het goede nieuws is dat je die behoeften ook niet meer hoeft te vervullen! Bosch maakt een onderscheid tussen het Kind bewustzijn en het Volwassen bewustzijn. Als kind heb je urgente behoeften die van levensbelang zijn. Als volwassene kan - en moet je - (leren om) jouw vetorecht (te) gebruiken om in te grijpen in je eigen processen. Ik noem dit Eileiderschap uitoefenen of Koningin zijn.
Let eens op wat jij tegen jezelf zegt, als je 'de fout in gaat' en 'zielspijn' ervaart, een pijn die samen gaat met intense onmacht. Geef je jezelf de schuld? Heb je deep down het gevoel dat je het niet waard bent, omdat je niet deugt? Voel je je overweldigd door de ervaring en heb je het gevoel dat je dingen niet aankan? Heb je paniekaanvallen of dwanggedachten? Het zijn traumasporen.
Misschien denk je, 'ach het valt wel mee met mij'. Toegegeven, trauma klinkt alsof je slachtoffer moet zijn geweest van een 'grote, uiterlijke tastbare' gebeurtenis, zoals een heftig ongeluk, een brand, een verkrachting of een aardbeving. Maar er zijn meerdere manieren om een trauma op te lopen. Soms is het lastig om daarbij te komen, bijvoorbeeld omdat je nog maar een baby of een kind was.
Ien van der Pol maakt een helder onderscheid tussen trauma en aanhoudende stress. Laatste hoeft niet te betekenen dat je last hebt van een trauma. Andersom geldt dat als er wél sprake is van trauma, er altijd sprake is van stress. Vandaar de term Post Traumatisch Stress Stoornis of PTST, waar bijvoorbeeld veel soldaten en slachtoffers van ongelukken en oorlog last van hebben.
Goochelaarzelf Wanneer je vermoedt dat je nog steeds last hebt van traumasporen zal je veel hebben aan genoemde film en boeken. Bosch' goed en praktisch uitgewerkte concept van de afweer helpt je om te bepalen 'waar je zit': of je te maken hebt met je ware zelf of met je 'goochelaarzelf', dat zich vasthoudt aan illusies om die pijn maar niet te voelen. Nogmaals, dat doet de afweer vanuit gedachten die écht niet kloppen. Wat een eye-opener! De afweer reacties die Bosch beschrijft zijn precies die waar ik mee worstel wanneer het niet goed met me gaat. Ook de secundaire afweer van valse hoop en valse macht zijn mechanismen die een hoofdrol in mijn leven speelden. In mijn (t)overgang liep ik hier tegenaan, overlevingsmechanismen werken tot op zekere hoogte. Meditatie, overgave en traumaverdieping helpen om de illusies te ontmaskeren en te leven vanuit het gezonde zelf.
Trauma en talent
Niet geheeld trauma verhindert dat je leeft vanuit je gezonde zelf. Dat is een zelf dat zelfliefde kent. Dat zich onvoorwaardelijk uitdrukt. Dat voor zichzelf zorgt. Opkomt voor zichzelf. Zichzelf voedt en verwent. Zichzelf het beste gunt. Zelfbewust is. Het leven betekenisvol leidt en wil leiden. Gelijkwaardige relaties kan aangaan met anderen. Verantwoordelijkheid neemt. Overtuigd is van de eigen waarde.
Hoe gezonder je zelf, hoe meer je talenten naar boven komen en je begint te stromen en floreren. Daar is meer voor nodig dan een paar 'online trainingen van deze of gene'. Wat absoluut een illusie is, is dat je met behulp van allerlei simpele stappenplannen van je pijn of je angst af bent. Daar geloof ik absoluut niet in, traumaheling kost tijd, aandacht en energie.
Pas toen ik begon met zelfontwikkeling begon, ont-dekte ik mijn ware zelf en de kracht en wijsheid daarvan. Ik begon mijn levenspuzzel te ont-rafelen, met als doel om mezelf te verwezenlijken. We willen allemaal weten hoe dat moet, en waarom we hier zijn; wat onze purpose is. Alleen JIJ kunt die reis naar je ware zelf ondernemen en betekenis vinden én geven aan jouw leven.
Een van mijn toptalenten is om jou te kunnen begeleiden in het ontrafelen van jouw puzzel. Dat doe ik vooralsnog met het Talentenspel, waarbij ik ook gebruik maak van lichaamsgerichte coaching, NLP en psychodrama/opstellingenwerk. Ik word daarbij geholpen door mijn innerlijke Vroedvrouw, zij is een betrouwbare en humorvolle kracht bij de geboorte van jouw Hogere Zelf.
Wil je meer weten over de werking van trauma? Dan kan ik je de boeken van Ien van der Pol en Ingeborg Bosch van harte aanbevelen. Het boek 'Traumasporen' van Bessel van der Kolk is ook een aanrader.
Wil jij groeien als mens en professional? Jouw onbewuste patronen doorbreken? Je intuïtie en zelfvertrouwen vergroten? Jouw toptalenten leren kennen en baanbrekende beslissingen kunnen nemen als Koning(in) in je eigen leven? Ik heb momenteel ruimte voor 2 talentenspel trajecten. Neem hier contact op.