Verbaasd was ik. Nee. Verbolgen. Verontwaardigd. Toen ik voor het eerst hoorde dat feminisme een scheldwoord was voor sommige mensen. Vanuit mannenoogpunt kon ik dat nog wel begrijpen, seksistisch I know, maar vanuit de vrouw? Hadden de Dolle Mina’s dan voor niets op de barricaden gestaan? Umsonst hun bh’s verbrand? Hadden wij mogen studeren, alles mogen worden en zijn wat we willen en hadden we mogen stemmen, om eens paar ZIJstraten te noemen, als Aletta er niet was geweest? Nu, jaren later, begrijp ik pas waarom voor veel vrouwen en mannen feminisme een F-woord is. Hoe komt dat dan, leg eens uit Onderzoek toont aan dat wanneer je mannen en vrouwen vraagt, 'of ze voor gelijke rechten en dezelfde behandeling voor mannen en vrouwen zijn?', nagenoeg iedereen het daarmee eens is. Vraag je dezelfde mensen, 'of ze zichzelf als feminist zien of zo noemen', dan zegt de meerderheid 'nee'. Sterker nog, ze zijn bang om ermee geassocieerd te worden. Dat feminisme voor veel vrouwen én mannen een F-woord is – een soort scheldwoord - heeft de stroming ironisch genoeg deels aan haar eigen succes te danken. Meijs deed er in 2016 onderzoek naar aan de Universiteit van Tilburg. In die periode begon de vierde feministische golf. Kill your darlings? Voor vele dekt de lading die aan het woord hangt, de persoonlijke gender-beleving niet. Taal is magisch; elk woord brengt een eigen betekenis mee, specifieke associaties. Vanuit de genderkaders zien we vrouwen doorgaans als ‘warm’ en mannen als ‘competent’, een soort tegenhangers. Ook feministen zien we als ‘competent’, en dat wordt als vrouwonvriendelijk en negatief ervaren. Meijs: “Veel vrouwen denken dus: ‘Nee, ik ben geen feminist want ik ben wél warm!’ en houden daarom afstand van het feminisme. Hoe groter de discrepantie tussen hoe mensen zichzelf en hoe ze ‘feministen’ zien, hoe minder mensen zichzelf identificeren als feministen.” Throw your hands up at me? In de kern staat feminisme in algemene zin, en voor mij persoonlijk, voor (een grotere) onafhankelijkheid van de vrouw. Het is lastiger om je met een groep te identificeren wanneer je dit eenmaal ervaart; je voelt je meer een individue. In die zin bijt het feminisme zichzelf in de staart. Het is van begin af aan haar lot geweest om een kind te baren dat zich los zou maken van de kudde en het groepsdenken. Een EILEIDER-campagne © zou zeker helpen, omdat EILEIDERSCHAP © onder andere staat voor de transformatie van ‘exclusief’ naar ‘inclusief’. Hoe meer mensen er bij het nieuwe feminisme mogen horen, hoe beter dat is voor de emancipatie én de evrouwcipatie. Een campagne die een breed type mens laat zien, zou een positief effect hebben op de beeldvorming. Feminisme voor en vooral mét iedereen dus: atheïstische jonge vrouwen en religieuze oude mannen, rijpe vrouwelijke directeuren en jonge mannelijke managers, sprookjesvrouwen en sprookjesmannen. Feminisme met een man- én vrouwvriendelijk gezicht, zodat er meer mensen gaan meebewegen (surfen) op de vierde golf. Het is nog steeds hard nodig en, er is nog steeds ‘hart’ nodig. Moed. Compassie. Betrokkenheid. En ja, menselijke warmte. Het feminisme verdient die ‘ellementaire’ make-over.